Postawa siatkarska
Charakteryzuje się rozkrocznym rozstawienem nóg na wysokosci bioder. Zawsze nogą zakroczną jest noga od strony zamierzonego kierunku podania piłki. Nogi siatkarza są ugięte, a tułów lekko pochylony. Ciężar ciała należy równomiernie rozłożyć na obie stopy. Ręce powinny być ubięte i ułożone blisko tułowia; dłonie mają znajdować się na wysokości klatki piersiowej. Należy również pamiętać o zasadzie: Im niższa postawa tym większe ugięcie nóg i pochylenie tułowia. W zależności od postawy należy również stanąć w szerszym lub węższym rozkroku.
Sposoby poruszania się po boisku do
Wyróżniamy dwa sposoby poruszania się po boisku: naturalne oraz specjalistyczne. Do sposóbów naturalnych zaliczmy chód, bieg oraz wyskok, natomiast do sposobów specjalitycznych krok odstawno-dostawny. W kroku tym koncentrujemy sią na tym, aby stopy nie łączyły się z sobą a osteczne ustawienie stopy kierunkowej (nadającej kierunek ruchowi) było na krawędzi przyśrodkowej.
Odbicia piłki
Najważniejszym rodzajem odbicia piłki w siatkówce jest sposób górny. Przyjmujemy wówczas pozycję wykroczną z nogami rozstawionymi na szerokość bioder, przyjmujemy postawę siatkarską. Dłonie układamy w koszyczek, odchylamy je tak aby grzbiet dłoni był na wierzchu; palce powinny być rozluźnione a kciuki odchylone w dół i do tyłu. Piłkę uderzamy najpierw opuszkami palców (ok. 20 cm nad twarzą). Ramiona powinny byc ugięte pod kątem 90 stopni z jednoczesnym skręceniem przedramion nieco na zewnątrz. Podanie rozpoczyna się od wyprostu nóg; kontakt palców z piłka następuje w drugiej fazie wyprostu. W trakcie odbicia ramiona częsciowo prostują się.
Prawidłowo odbita piłka nie powinna się obracać, a tor jej opadania powinien być prawie pionowy.
Zagrywka
Wyróżniamy dwa rodzaje zagrywki: zagrywkę dolną i tenisową.
W zagrywce dolnej stoimy przodem do siatki z nogami rozstawionymi na szerokość bioder. Wysuwamy nogę po skosie w stosunku do ręki (lewa noga- prawa ręka i odwrotnie). Ciężar ciała powinien być równomiernie rozłożony na ugiętych nogach. Piłkę trzymamy w lewej dłoni przesuniętej lekko w prawą stronę. W momencie podrzutu robimy odmach do tyłu ramieniem zagrywającym i obniżamy postawę. Ramię uderzające musi wykonać ruch wahadłowy, w tym czasie nogi powinny się wyprostowywać
Przy zagrywce tenisowej stoimy w lekkim wykroku. Noga zakroczna odpowiada ręce rozgrywajacej (prawa noga- prawa ręka). Ręka jest zgięta i znajduje się nad głową. Piłka trzymana jest z przodu, należy ją podrzucić w ten sposób, aby do uderzenia doszło w najwyższym punkcie zasięgu ręki. Równocześnie z podrzutem piłki odginamy tułów i wykonujemy zamach. W tym momencie ciężar przenosimy na nogę zakroczną. Uderzamy piłkę jednocześnie wyprostowując ciało i przenosząc jego ciężar na nogę zakroczną. Podczas uderzenia piłki palce dłoni powinny być luźno zwarte.
Atak
Możemy go wykonać na trzy sposby: poprzez zbicie tenisowe, plasing i kiwnięcie.
Przy zbiciu tenisowym atakujący ustawia się bardzo blisko siatki (i okolo pół metra za linią boczną). Siatkarz praworęczny robi prawą nogą mały krok kierunkowy, a nestępnie daje dłuższy i szybszy krok w stronę punktu, z którego będzie atakował. W momencie dawania trzeciego kroku należy obniżyć środek ciężkości i wykonać zamach. Odbicie rozpoczyna się od postawienia prawej nogi i dołączenia lewej, lekko skręconej do środka. Następnie siatkarz odbija się począwszy do pięt przez śródstopie i palce. W najwyższej fazie odbicia ciało gracza wygięte jest w pałąk. Piłkę należy uderzyć jednocześnie z szybkim skłonem tułowia i opuszczeniem ręki nie-zagrywającej.
Drugim sposobem wykonywania ataku jest tzw. Plasing. Polega on na lekkim, ukierunkowanym uderzeniu piłki w pole rywala. Kierunek piłce nadaje nie dłoń, lecz nadgarstek.
Kiwnięcie natomiast jest przerzuceniem piłki w wyskoku w najsłabiej bronione przez przeciwnika miejsce. Tor piłce nadaje ręka poruszana w stawie barkowym; podczas skierowania piłki w dół ramię jest wyprostowane a nadgarstek lekko zgięty.
Blokowanie
Zawodnik jest wyprostowany, nawet lekko "wyciagnięty" z dłoniami na wysokości głowy. Są one ułożone tak, że tworzą płaszczyznę. Palce dłoni są rozstawione szeroko, tak że w chwili zetknięcia się z piłką jesteśmy w stanie ją zatrzymać. Blokując piłkę wykonujemy ruch z dłonią w dół.